Po raz 21. w lutym 2022 roku obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego (Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego) – coroczne święto obchodzone 21 lutego, które zostało ustanowione przez UNESCO 17 listopada 1999 roku.
Jego data upamiętnia wydarzenia w Bangladeszu, gdzie w 1952 roku pięciu studentów uniwersytetu w Dhace zginęło podczas demonstracji, w której domagano się nadania językowi bengalskiemu statusu języka urzędowego.
Według ONZ co najmniej 40% spośród języków używanych na świecie w roku 2016 zagrożonych było wyginięciem. Od 1950 r. zanikło 250 języków. (źródło: Wikipedia)
Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego ma na celu podkreślenie różnorodności językowej świata, zwrócenie uwagi na języki zagrożone i ginące.
To święto ma nam uświadamiać, że chronimy język ojczysty także po to, by nie zagubić tożsamości kulturowej.
Mikołaj Rej pisał: ,,A niechaj narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”.
Drodzy uczniowie, pamiętajmy, że nasz język narodowy jest naprawdę piękny, zawiera bogate słownictwo. Tymczasem w wypracowaniach czytam: fajny kolega, bohater, film, wycieczka. Właściwie to wszystko może być fajne, super, ekstra, bomba. A przecież kolega może być: miły, sympatyczny, życzliwy. Film – ciekawy, trzymający w napięciu. Wycieczka – niezwykła, interesująca.
Być może ostatnie dwa lata pandemii są tak trudne dla wszystkich, iż w zadaniach odczytuję: bohater ,,wkurzył się’’ (zamiast zdenerwował, był podrażniony).
Profesor Jerzy Bralczyk pisze: „Uważam, że język polski jest ą-ę i tak powinno zostać. Używajmy polskich znaków za każdym razem, gdy wysyłamy esemes lub mejl”.
Pamiętajmy, im więcej znamy słów, tym precyzyjniej się wypowiadamy. Niektórzy mają wrodzony dar pięknego wysławiania się zwany elokwencją. Nie znaczy to jednak, że potrafią rozmawiać.
Zachęcam do odwiedzania biblioteki szkolnej, w której znajdują się różne słowniki: ,,Słownik języka polskiego’’, ,,Słownik poprawnej polszczyzny’’ czy ,,Słownik synonimów i wyrazów bliskoznacznych’’. Na pewno pomogą nam wzbogacić zasób naszego słownictwa.
Krótkie rozważania zakończę fragmentem arcydzieła nowelistyki polskiej: „Oto czterdzieści lat minęło, jak nie widział kraju i Bóg wie ile, jak nie słyszał mowy rodzinnej, a tu tymczasem ta mowa przyszła do niego sama – przepłynęła ocean i znalazła go, samotnika, na drugiej półkuli, taka kochana, taka droga, taka śliczna!”.(Henryk Sienkiewicz ,,Latarnik).
Renata Gąsior