Czy dobrze Czytam, znam, rozumiem ,,Pana Tadeusza’’ Adama Mickiewicza?

5 marca 2020 roku w Tarnowie odbył się finał Małopolskiego Konkursu Czytelniczego Czytam, znam, rozumiem dla uczniów klas VII i VIII szkół podstawowych – II edycja.

Z radością informujemy, iż dwie uczennice Szkoły Podstawowej im. Stanisława Staszica w Tuchowie zdobyły tytuł finalisty. Są to Julia Kielawa z klasy VII b i Zuzanna Łukasik z klasy VIII a.

Małopolski Konkurs Czytelniczy „Czytam, znam, rozumiem”, organizowany jest przez Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza Oddział w Tarnowie oraz instytucje współpracujące: III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Tarnowie, Zakład Filologii Polskiej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie oraz Miejską Bibliotekę Publiczną im. J. Słowackiego w Tarnowie. Patronat objął Małopolski Kurator Oświaty.

Najpierw na etapie szkolnym Julia i Zuzanna wraz z Julią Rąpałą, Sebastianem Ziomkiem, Jakubem Różyckim, Szymonem Kwiatkowskim rozwiązywały zadania pisemne dotyczące znajomości lektur. Każda edycja tego konkursu zawiera utwór Adama Mickiewicza ,,Pan Tadeusz’’ oraz utwory wybrane. W tym roku były to: ,,Latarnik’’ Henryka Sienkiewicza i ,,Szkice spod Monte Cassino’’ Melchiora Wańkowicza.

Do drugiego etapu: eliminacji rejonowych pisemnych zakwalifikowały się Julia Kielawa, Julia Rąpała i Zuzanna Łukasik.

W obu pisemnych etapach uczennice musiały posiąść wiedzę i umiejętności wyszukiwania głębszego sensu utworów literackich i rozumienia podstawowych środków artystycznego wyrazu; znajomość gatunków literackich dotyczących lektur konkursowych. Znajomość treści i problematyki to rzecz oczywista.

Etap ustny wymagał umiejętności stosowania argumentacyjnej formy wypowiedzi oraz

poprawnego, logicznego i sugestywnego mówienia na wskazany temat. Tutaj łatwo już nie było.

Zuzannę Łukasik do konkursu przygotowała mgr Katarzyna Skrzyniarz. Julię Kielawę – mgr Renata Gąsior.

Gratulujemy uczennicom sukcesu, a przede wszystkim wytrwałości i pracowitości. Wszak przeczytanie epopei narodowej wymaga nie lada wysiłku i zrozumienia jego treści.

 

Czy nie przepełnia nas poczucie dumy i radości, gdy czytamy tak znane wszystkim słowa?

 

 (…) Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną

Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,

Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,

Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;

Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,

Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,

A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą

Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.

Renata Gąsior